Willene Joyce C. Ventocilla ( Ang babaeng palaban)

me and my sisters

Willene Joyce C. Ventocilla ang pangalan ko. Ipinanganak  ako noong Hunyo 20, 1995. Ang magulang ko ay sina Nenet at Wilfredo Ventocilla. Ang nanay ko ay isang guro samantalang isa naming negosyante. Tatlong kaming magkakapatid, lahat kami ay babae. Nakatira ako sa San Juan San Pablo City.

Masasabi kong ang buhay ko ay puno ng mga paglalakbay o sabihin na nating mga karanasan. Elementarya pa lamang ako ay sinasabi na nilang may “utak” daw ako. Noong nasa unang baitang pa lamang ako ay mayroon na akong sabit . ngunit nahinto ito ng lumipat ako sa San Pablo Central School. Mahirap makipag kumpitensya sa ganoong paaralan, dahil masyadong maraming kakumpitensya. Ngunit kahit hinda ako nabilang sa mga may sabit ay nabilang naman ako sa mataas na seksyon. Noong nasa ikalawang baitang ako ay lagi akong niloloko ng mga kaklase ko, dahil maitim daw ako. Dumating pa sa punto na ayaw ko ng pumasok. At ng nasa ikaapat na baitang na ako  hinda pa rin nawala ang mga manunukso. Isa na doon si “VJ”. Dumating pa sa punto na sinugod iyon ni mama dahil sabi niya ay muka daw akong kalabaw. At noong nasa ikalimang baitang na ako ay lumipat naman ako sa San Juan Elementary School. Sa umpisa ay ay mahirap makisama sa mga bagong kakilala, ngunit hinda nagtagal ay nakapalagayang loob  ko na rin sila. At dito rin umusbong ang aking “ PUPPY LOVE” na sinasabi. Dito ko nakilala si “RR”. Nang magtagal ay nagkakatext na kami. Isang  pagkakataong tinext nya ako na “TCIC at 14344”. Ngunit sa kasamaang palad ay hinda ko pa alam ang ibig sabihin noon. Pinabasa ko ito sa ate ko at itinanong kung ano ang ibig sabihin  nito. Ganito na lamang ang nasabi niya “ tange ibig sabihin niyan ay TAKE CARE COZ I CARE, tsaka I LOVE YOU VERY MUCH, sino naman yan? Batang bata mo pa ang kire mo na”. Tawa na lang ang naisagot ko sa kanya  dahil kinikilig ako. Nagpatuloy ang ganoong koneksyon namin sa isat-isa na tinatawag na “M.U” o walang malinaw na usapan hanggang ika-anim na baiting. Hanggang sa magsipag-tapos na kami at kailangan na naming maghiwalay ng landas. Ngunit para sa akin ay simula pa lamang iyon ng aking paglalakbay, dahil kailangan ko ng harapin ang aking “highschool life”.

Noong nasa unang antas ako ng hayskul ay napabilang ako sa seksyon “A”. Pag-aaral   lamang ang inatupag ko noon, bahay-iskul lang. Nang mga panahong ito rin nagsimula ang madalas na pag-aaway ng magulang ko, dahil nawalan ng trabaho ang tatay ko at nagkukulang na kami sa pinansyal na pangangailagan. Medyo kinapos kami kaya sa dizon high ako pinapasok  at sa panahong ding ito ay college ang ate ko  kaya hinda ako pinapasok sa private school. Sa una ay hindi ako sanay sa ganoong buhay,dahil noong bata pa kami ay at may trabaho pa ang tatay ko pa ang papa ko ay tuwing walang pasok ay lagi kamina nag-shoshoping. Lahat ng gusto namin ay nabibili namin.tulad ng mga usong damit at masasarap na pagkain. Pero habang lumalaki ako ay napag-iisip ko na ang buhay ng tao sa mundo ay hindi permanente. Noong nasa ikalawang antas na ako ay ay sa awa  pa rin naman ng Diyos ay nabilang pa rin ako sa seksyon “A”. ditto na naman lumitaw si RR, tulad ng dati parang kami ulet pero wala naman kaming matatawag na relasyon. Naiintindihan ko iyon dahil naisip ko na ganoon talaga dahil mag-kaiba na siguro ang mundo naming ginagalawan.

2nd year

At ng mag-ikatlong antas na ako ay nakalimutan ko na siya. Pag nagkikita kami ay parang wala lang. Dito na ako nagsimulang umuwi ng medyo late. At dito na rin ako nagsimulang mag mature ng pag-iisip.  Pero syempre hindi ko pinabayaan ang pag-aaral ko. Ang pagiging third year ang hinihintay ng halos lahat ng highschool student. Kasi dito nagaganap ang “JUNIOR SENIOR PROM”. Halos lahat ng kabataan ay hinihintay ito. Syempre Masaya ako dahil nkasayaw ko ko ang crush ko na itago nalang natin sa pangalang “A”. Kahit sino naman siguro ay kikiligin pag nakasayaw ang crush niya. At syempre hindi ko din malilimutan ang last dance ko na si “RENZ ESEO”. Pati na ang tugtog na “TWO IS BETTER THAN ONE” . Naging makabuluhan naman ang third year life ko.

3rd year

Bakasyon naman ng magkaroon kami ng lugawan sa Alaminos. Noong una ay mayroon na akong binatang nakikita doon ng mga panahong iyon ay hindi  pa ako masyadong interesado sa kanya. Dahil ang tigin ko ay college na siya. Naging maayos  naman ang benta ng lugawan naming, kaya kinailagan naming lumipat doon. At ng dahil doon kaya mas lalung napalapit ang loob ko kay Darryl.

Hmm.Yehey ! Ito na  “fourth year” na ako. Kailagan todo aral na na kasi gagraduate na. Andami kong karanasan. Dito lang ako unang natutong uminom. Kala ko dati hindi iyon masarap pero mali pala ako. Sabi nga nila parte iyon ng paglaki. Noong una akong nag-inom pag-uwi ko ay akala ni mama ay nilalagnat ako  dahil namumula ako, pinainom pa ako ng gamut. Syempre hindi ko sinabi na nag-inom ako dahil mapapagalitan ako. Nakonsensya ako dahil nagsinungaling ako. Pero noong nagtagal ay nalaman din nila. Masayang mapabilang sa “4-A”. Dahil masasaya silang kasama. Pag minsan medyo ginagabi na din ako ng uwi. Sasabihin ng mama ko “oh anu naki-pag date kana naman?” Natatawa na lamang ako sabay sabing “ nakipag-date eh wala ngang bf”.

Sa seksyon 4-A  lagging may comedy. Andito rin ang bestfriend kong si clodin at medz. Ditto na nag simula sng love story naming na Darryl. Nagkaka-txt na kami ng matagal. Nang minsang magka-sakit ako ay nalaman niya at ng makita niya si mama ay tinanong niya ito kung kamusta na ako? At ng ikuwento ito sa akin ni mama ay kinilig naman ako.

hapi'hapi

October 1, 2010 ng sinabi niya sa akin na gusto daw niya ako. Siyempre gusto ko siya ng mga panahong iyon, kaya naging kami. Pero hindi iyon nagtagal kasi nagging sila na ulit ng dati niyang girlfriend. Siyempre masakit sa akin ang nangyari kasi parang ginawa lang niya akong panakip butas. Pero ilang araw lang ang nakaraan ay na-realize ko na hindi ako dapat manghinayang sa kanya, dahil wala pa naman kaming happy memorise sa isat-isa. Sa ngayon pag naalala ko ang nangyari ay natatawa na lang ako kasi nagka-boyfriend ako ng halos dalawang oras lng.

:))

Naging masaya ang buhay ko ngayong fourth year, madami akong natutunan. Mga karanasang na hindi ko malilimutan. Pag naaalala ko ang mga pinag-gagawa ko ng bata pa ako ay napapatawa na lang ako.

Habang lumalaki ako ay madaming mga aral sa buhay ang tumimo sa aking isipan. Tulad ng “Sa buhay natin maraming beses tayong madadapa, bumangon man tayo o hindi magpapatuloy ang ikot ng buhay at mauubos ang oras”.

Ngayong malapit na kaming magsipagtapos ng hayskul. Aalis na kami sa paaralang “dizon high” na apat na taon naming naging pangalawang tahanan. Sa pag-alis naming ay baon namin ang magagandang alala at aral na natutunan sa aming pag-aaral. Pati na rin ang pag-asa para sa haharaping panibagong simula.

the end ..