Ako si Marry Ann Angel M. Aviquivil. Ang haba ng pangalan ko ano. Pero marami ang natawag na Angel, ang iba naman Gel. Ako ay ipinanganak dito sa Pilipinas, pero dun ako lumaki sa Saudi Arabia hangang apat na taon ako dun. Dahil dun nagtatrabaho ang aking mga magulang at dun sila nagkakilala. Kung hindi sila nagkakilala hindi ako mabubuo at walang anghel na darating sa buhay ng aking mga magulang.
Ipinanganak ako noong Marso 6, 1995 sa Medical Hospital. Mapalad at normal lang ako .Masaya ang aking mga magulang na ako ay naisilang na unang babaeng anak sa kanila dahil ako ay may kapatid na dalawa sa ama. Dahil hiwalay na sila ng aking papa kaya siya ay nagpakasal sa aking mama. Hindi ko masasabing “broken family” ang aking pamilya. Dahil una hindi ko iniisip na pangalawa lang kaming pamilya, dahil tinuturing kami ng aking papa na iisang pamilya at sa mga kapatid kong dalawang lalake ay tanggap nila ako at si mama.
Pumasok na agad ako sa paaralan noong tatlo at kalahating gulang palang ako sa Saudi Arabia hanggang sa nakauwi ako dito sa Pilipinas ng ako ay apat na taon at tinuloy ko ang aking pag-aaral. Nagkaroon ako ng dalawa pang kapatid. Bale lima na kame at itoy mahal ko. Mahal ko ang aking mga kapatid at pamilya ko. Nag-aral ako ng elementary nang ako ay anim na taong gulang sa Paaralang San Pablo Central. Maraming nangyari sa akin noong ako ay bata pa. Maraming masasayang karanasan na nangyari sa akin. Marami akong nakilalang mga guro at mga kamag aral. Nang ako ay elementary ang liit ko at cute ang iba. Kaya tawag sa akin ng mga kaklalase ko ay ate liit ang ganda hindi ba? Dahil ako daw ay parang ate sa kanilang lahat dahil mabait ako sa lahat tinutulungan ko sila kapag kailangan nila ng tulong ko. Matataas naman ang mga marka na nakukuha ko. Dahil nag sisikap ako para sa aking pamilya. Nang ako ay gagraduate na sa elementary ako ay nakakuha ng medalya at ito ay modelong mag aaral. Ako ay natutuwa at hindi ko ito inaasahan na mangyayari. Ang aking mga magulang ay tuwang tuwa dahil ako ay nagkaroon ng ganitong karangalan at ito ay pinahahalagahan ko at tinanggap ko.
Pumasok ako sa Paaralang MSC o Management System Consultant ngayong sekondarya. Unang pasok ko pa lang doon ay marami ba akong kakilala dahil mga taga San Pablo Central rin sila noong elementary. may halong kaba at halong saya dahil may nakilala akong bagong mga kaibigan roon. 1st yr and 2nd yr lang ako sa MSC. Ang karanasan ko dito marami, ako ay achiever dito at iskolar sa paaralng ito. Pinagbubutihan ko ang aking pag aaral para makatulong ako sa aking pamilya. Dito sa paaralang ito naipakita ko ang aking talino at talent tulad ng pagkanta at pagsayaw, hinahangaan ako sa pag sayaw ng iba kong mag aaral at marami akong naging kakilala at kaibigan. Dito rin ako nag karoon n gung ng pag-ibig na magkaroon ng Boy friend. Ako ay isang Born Again Christian, lake akong laging nasa simbahan at isang mananayaw. Aking buong pamilya ay buong Born Again Christian. Nagpapasalamat ako dahil sila ang aking mga magulang at pinalaki akong may takot sa Diyos. Nagpapasalamat rin ako dahil nagkaroon ako ng pangalawang parang kapatid at sila ay aking kasama sa pagsasayaw sina Billy, MV at Dannah at marami pang iba sila ay aking laging kasama. Pagminsan mula nang bata pa kame. Kame ay nasayaw na sa Panginoon, ako ang pinaka bata sa dalawang mas matanda sa si Billy at MV. Pag may problema ako alam nila dahil matagal na nila ako nakakasama at alam na nila ang bawat galaw ko kaya sila ay tinutulungan ako at palage kong nsa tabi.
Pag bakasyon lage kame nn napuntang Manila dahil pinupuntahan naming ang aking lola na nanay ni mama. Doon lake ang aking mama at duon siya nakatira. Nandun ang aking mga tito, tita at mga pinsan, mga pamangkin na rin sa pinsan. Marami akong kamag-anak sa pamilya ng aking mama dahil marami sila. Sa pamilya ng aking papa marami rin sila nandito sa Pilipinas at ang iba naman ay nasa Amerika. Masaya ako kapag nakikita ko at nakakasama ang mga pinsan ko dahil makukulit sila. Ang iba kong pinsan ay may mga asawa na kaya meroon na akong mga pamangkin sa pinsan at ito’y mga anak nila. Noong nakaraang bakasyon ang ginawa ko ay tumulong sa aking tatay nang pangangampanya dahilang ang aking papa nangandidatong konsehal ng bayan. Medyo pagod kaming buong pamillya sa araw-araw dahil masaya namn kahit papano kasi marami akong nakilala sa buong San Pablo at iba’t ibang nasa pulitika at mga tao dito sa buong San Pablo. Marami akong mga nakahalubilong tao may masayahin, may mabait at makukulit na makakasama. Nakasama ko palagi sa pangangampanya ay grupo ng mananayaw at iba’t ibang mga nag peperform sa Manila. Kaya ito ay bisang magandang bakasyon na dumating sa aking buhay dahil kasama ko ang aking buong pamilya sa araw-araw.
Noong 3rd yr lumipat ako sa Dizon High. Marami akong nakilalang kaklase dahi marami kami sa isang silid aralan. Pero nung unakong pasukan masaya ako dahil ito ang pinaka una kong punta doon sa paaralang iyon nakakatuwa naman dahil lahat sila ay kinakausap ako. Kaya natutu narin akong makihalo bilo sa kanila. Sumali ako sa mga aktibidades at sinalihan ko ay ang pagsasayaw. Kaming mag kaklase ay sumali at nanalo . kaya ako ay tuwang tuwa dahil sa pag hihirap naming ay nanalo kami. Kaya nag papasalamat ako sa aking mga grupo sa sayaw. Nang pumasok ako sa Dizon High marami akong nakilalang mga kaibigan. Naka kita ako ng isang lalaki na hanggang ngayon ay kami parin dahil siya ay aking Boy friend na siya ay si Ruel Salcedo, na nag bibigay inspirasyon sa aking araw araw at pinapasaya ako, pinapangiti ako sa araw-araw kahit hindi ko siya kasama. Maraming mga problema na dating sa amin pero ito ay na sosolusyonan naming at hindi kami nasuko. Masaya ako sa realasyong ito.
Ngayong 4th yr na ako ang daming palaging ginagawa at ito ang pinaka masayang sekondarya sa buhay ko. Dahil masayang kasama ang aking mga kaklase ko at hindi nakakasawa. Dahil araw araw sa silis aralan ay palaging nag tatawanan, nag kukuwentuhan at nag kakantahan. May iba’t ibang ugali at mundo ang mga kaklase ko pero pag nag karoon ng paligsahan at sinasalihan ng aktibidades ay kami ay nanalo dahil nag kakaroon ng kooperasyon at palagi nag tutulungan sa lahat. Kahit minsan nag kakaroon ng galitan, awayan at hindi pag kakaintindihan ay ito ay nasosolusyonan at natatapos din. Ang pinaka masayang araw ko sa 4th yr ay ang JS o ang junior and senior prom, ito ay isang pag diriwang na hindi ko malilimutan at pinaka mgandang pang yayari dahil ito ang huling pag diriwang sa aking buhay. Kaya nag pakasaya na ako sa araw na iyon.
Ayan malapit na akong makatpos ng pag-aaral sa sekondarya. Alam kong may nag iintay sa akin kapalaran at makakakuha ako ng magandang kurso sa kolehiyo. Mag tatapos ako ng pag aaral at susundin ko kung anong gusto kong marating at ito’y makakamit ko.
No comments:
Post a Comment